Rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Brzesku na pl. św. Jakuba 1.

Podobno pierwszy kościół został wzniesiony około 1400 r., o czym wspomina Jan Długosz w swych kronikach. Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego^[1]

Prawdopodobnie pierwszy kościół murowany powstał w 1447 r. jako fundacja wnuka Spytka z Melsztyna – Jaśka. W XVII w. za sprawą rodziny Czernych sprawujących wtedy patronat nad miastem w 1678 r. Powstała wieża przy kościele, która obecnie znajduje się po południowej stronie nawy. Wieża ta powstała podczas odbudowy kościoła po pożarze w 1655 roku.

W 1854 r. kościół gruntownie odnowiono. W 1863 r. budowle zniszczył kolejny pożar, ale odbudowa miała miejsce dopiero w 1900 r., by w 1904 r. ponownie spłonąć w pożarze miasta. Na nowo stanął w 1905 r., a ozdobiły go trzy dzwony ufundowane przez rodzinę Goetzów Okocimskich, poświęcone przez bp Leona Wałęgę i zarekwirowane w 1915 roku przez władzę austriacką. W 1924 r. parafianie ufundowali nowe dzwony, jednak i one nie biły długo – w czasie okupacji przepadły na rzecz Niemców.

Kościół to jednonawowa, orentowana budowla. W latach 1980-1989 został powiększony przez dobudowanie od strony północnej nowej nawy głównej.

Wyposażenie kościoła pochodzi z XVIII-XX w. Ołtarz, w starej nawie, z początku XX, wykonany z drewna.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Jakuba_Aposto%C5%82a_w_Brzesku

Pierwotnie kościół w Szczepanowie został wzniesiony w 1470 roku, z inicjatywy ówczesnego proboszcza Jana Długosza, który był również kanonikiem krakowskim. Według tradycji wybudowany wówczas kościółek stanął na miejscu drewnianego, wzniesionego na polecenie rodziców Św. Stanisława.

Obecny kościół został wzniesiony w latach 1911 – 1914 z inicjatywy proboszcza ks. prałata Szczepana Kosseckiego. Został on dobudowany do istniejącej Długoszowej świątyni, która stała się nawą boczną nowego kościoła. Nowy kościół został wybudowany według projektu architekta Jana Sas-Zubrzyckiego. Przy budowie rozebrana została stara dzwonnica, która stała oddzielnie, oraz nawa boczna dobudowana w XVII wieku.

W 1914 roku, niedługo po ukończeniu prac budowlanych wybuchła I wojna światowa. W wyniku działań wojennych 23 listopada 1914 roku w kościele wybuchł pożar, który objął starą część świątyni. Uszkodzeniu uległ dach oraz drewniany strop, a także zabytkowe wyposażenie wnętrza. Świątynię odbudowano w latach 1925 – 1927, pod kierownictwem ks. Marcina Dybca przy współpracy Komitetu Restauracyjnego. Konsekracja dobudowanego kościoła nastąpiła 26 maja 1930 roku pod przewodnictwem bpa Komara.

Nowy kościół został wybudowany w stylu neogotyckim, murowany, nietynkowany. Wieża jest pięciokondygnacyjna, strzelista, z dwoma dzwonami: jeden z 1519 r., a drugi z 1534 r. Z zewnątrz budowla ozdobiona jest elementami architektury neogotyckiej i eklektycznej. Przy wejściu do zakrystii znajduje się XVII wieczny kamienny portal, ozdobiony herbami Ostoja oraz Dębno. Sklepienia są krzyżowo-żebrowe.

Ołtarz główny wykonano według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego. W centralnej części ołtarza znajduje się obraz św. Stanisława, obok figury św. Piotra i Pawła. Nad obrazem widnieje orzeł piastowski, a po bokach sceny z życia św. Stanisława. W podstawie mensy ołtarza widoczne są cztery sceny biblijne, przedstawiające składanie ofiar Bogu. Malowidła ścienne wykonane zostały przez M.Makarewicza w latach 1959 – 1961. Między prezbiterium, a nawą główną znajduje się ambona, ozdobiona płaskorzeźbami czterech ewangelistów. W lewej nawie umieszczono neobarokowy ołtarz Serca Pana Jezusa. W prawej nawie (stary kościółek) znajduje się późnobarokowy ołtarz matki Boskiej Nieustającej Pomocy

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_%C5%9Bw._Marii_Magdaleny_i_%C5%9Bw._Stanis%C5%82awa_w_Szczepanowie

Kościół pw. św. Anny na Bocheńcu, ul. św. Anny. Stoi na terenie dawnego podgrodzia, które osłaniał zewnętrzny wał obwodowy. Jest to obiekt bez wyraźnych cech stylowych, w całości murowany, o pokrytych tynkami ścianach, które w narożach podparto masywnymi uskokowymi skarpami. Posiada jednoprzestrzenną, kwadratową niemal nawę i nieco węższe, zamknięte trójboczne prezbiterium, do którego po stronie północnej przylega niewielka zakrystia. Wszystkie wnętrza nakrywają płaskie stropy ozdobione polichromią figuralną z II poł. XIX w. Nad całością wznoszą się dość wysokie dachy, siodłowe z barokową wieżyczką na sygnaturkę nad nawą. Zarówno tęcza jak i otwory okienne zamknięte zostały półkoliście. I gdyby nie te przesklepiające je łuki, kościół ten sprawiałby wrażenie budowli gotyckiej w prowincjonalnym wydaniu. Z mało urozmaiconą formą architektoniczną kościółka na Bocheńcu idzie w parze skromne wyposażenie wnętrza. Jego zasadniczym elementem jest główny ołtarz z drugiej połowy XVII wieku z obrazem przedstawiającym adorację Krzyża Świętego przez św. Annę Samotrzecią. Oprócz niego są tu jeszcze dwa ołtarze boczne, utrzymane w stylistyce barokowo-klasycystycznej z pierwszej połowy XIX wieku. W jednym z nich znajdują się wizerunki św. Wojciecha i św. Doroty z postacią duchownego fundatora z przeł. XVII i XVIII w. Obraz w drugim ołtarzu przedstawia św. Zofię z córkami. Ufundowany on został w 1741 przez Wojciecha i Zofię Petlawiczów. Wyposażenie wnętrza nawy dopełniają barokowo-klasycystyczna ambona i znajdujący się na chórze muzycznym prospekt organowy. Prawdopodobnie wzniesiony został przed 1594 jako fundacja G. Lubowieckiego, sędziego krakowskiego. Jednak ze sporządzonego pomiędzy 1636 a 1641 dokumentu wynika, że zanim powstał, w miejscu na którym stoi w 2. poł. XVI w. niejaki Florian Niedźwiedź wzniósł drewnianą kaplicę. Została gruntownie odnowiona w 1852, a następnie konsekrowana w 1854 przez bpa tarnowskiego Alojzego Pukalskiego. Stacje Męki Pańskiej z poł. XIX w. Dzwonnica rokokowo-klasycystyczna z XVIII/XIX w. Kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa małopolskiego 25 marca 1971 r^.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jadowniki_(wojew%C3%B3dztwo_ma%C5%82opolskie)

Źródło: https://enovelo.pl/poi/zrodelko-sw-anny/

Źródełko świętej Anny  uważane za cudowne wiąże się pewna legenda, która głosi że w trakcie budowy kościółka na Bocheńcu trysnęło źródełko przy którym pojawiła się świetlista postać świętej Anny. Poprosiła ona by kościół nazwać jej imieniem, a źródełko nad którym postawiono kapliczkę, bije do dzisiaj i każdy może zaczerpnąć z niego wody.

Źródło: https://enovelo.pl/poi/zrodelko-sw-anny/

https://brzesko_mb-wiz.diecezja.tarnow.pl/#start

Kościół inspirowany polskim gotykiem i neogotykiem.

Źródło: https://enovelo.pl/poi/kosciol-pw-ducha-swietego/

Początki tej świątyni sięgają XVI wieku kiedy to istniał drewniany kościółek pw. Ducha Świętego. Niestety dwukrotnie ulegał pożarom – najpierw w 1863 roku, a później w 1904. Mieszkańcy postanowili odbudować kościół. Do dziś odprawiane są w nim nabożeństwa.

Źródło: https://enovelo.pl/poi/kosciol-pw-ducha-swietego/

Źródło: https://enovelo.pl/poi/miejsce-narodzin-sw-stanislawa-biskupa-meczennika/

 W 1861 na miejscu, gdzie według tradycji urodził się św. Stanisław, ks. Wojciech Bobek (ówczesny proboszcz) wybudował murowaną kaplicę neogotycką. Powstała ona w miejscu kaplicy drewnianej, pochodzącej z 1596 r., która uległa zniszczeniu w 1780.

Budowla z 1861 r. jest prostokątna, trójbocznie zamknięta, przykryta dachem siodłowym, na którym znajduje się wieżyczka z sygnaturką. Wewnątrz kaplicy, w ołtarzu, widnieje obraz, pochodzący z XIX w., będący kopią obrazu z 1520 roku. Przedstawia on scenę narodzenia i chrztu św. Stanisława. Ozdobiony jest drewnianą ramą o tematyce roślinnej. Ołtarz wsparty jest o pień drzewa dębowego, pod którym według legendy miał narodzić się św. Stanisław: Bogna, wracając z pola, urodziła Go pod tym drzewem i obmyła w pobliskim źródełku

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczepan%C3%B3w_(wojew%C3%B3dztwo_ma%C5%82opolskie)

Źródło: https://enovelo.pl/gmina/powiat-brzeski/brzesko/okocim/

Kościół w Brzesku Okocimiu zbudowano w latach 1884-85 z fundacji Jana Goetz-Okocimskiego, założyciela browaru okocimskiego, według projektu architekta Maxa Schwedo. Wybudowany go w stylu neogotyckim z kamiennych ciosów. Wyposażenie wnętrza pochodzi z okresu jego budowy. Cztery ołtarze neogotyckie wykonane w większości z kamienia w pracowni Seyfrieda w Wiedniu. W kościele znajdują się epitafia Jana Ewangelisty Goetz-Okocimskiego, neorenesansowe, wykonane z brązu przez Zygmunta Langmana i Jana Albina Goetza II, wykonane z brązu według projektu Antoniego Madeyskiego. W kościele znajdują krypty Goetzów.

Ciekawostką jest, że ostatni właściciel Browaru Okocim Antoni Goetz na łożu śmierci prosił, by mógł spocząć w rodzinnej krypcie właśnie w tym kościele. Aby spełnić tę wolę, Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Okocimskiej z upoważnienia rodziny zmarłego od kilku lat starało się o sprowadzenie do Polski prochów Goetza z Kenii, gdzie zmarł 31 października 1962 r. Udało się to zrealizować dopiero w 2017 roku, 55 lat po jego śmierci.

Źródło: https://enovelo.pl/poi/kosciol-trojcy-przenajswietszej-z-krypta-goetzow/

Źródło:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Parafia_%C5%9Bw._Bart%C5%82omieja_Aposto%C5%82a_w_Por%C4%99bie_Spytkowskiej

Fot. Zygmunt Put- praca własna

Kościół p.w. Św. Bartłomieja Ap. Zbudowany został w XVI w. Kilkakrotnie był odbudowywany i przekształcany. W kościele znajdują się trzy ołtarze barokowo –  klasycystyczne XIX w. w głównym figura NMP Niepokalanie Poczętej i obraz św.  Bartłomieja oraz w ołtarzy bocznym antepedium malowane  w 1685 roku.

Obok kościoła znajduje się drewniana dzwonnica pochodząca z  XVII w. Jest to dziś jedna z największych i najstarszych drewnianych dzwonnic w Małopolsce.

Źródło: https://bucze-wiz.diecezja.tarnow.pl/#start

Kościół parafialny pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy zbudowany w latach 1946–1947 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza.

Budowla ceglana, nawiązująca formą i wystrojem do architektury neogotyckiej, uzupełnionej o elementy zaczerpnięte z baroku. Trzynawowy korpus, zamknięte trójbocznie prezbiterium, po bokach którego znajdują się kaplica i zakrystia z emporą na poziomie drugiej kondygnacji tworzą wnętrze budowli. Wysoki dach siodłowy ze schodkowym szczytem od zachodu i neobarokowa wieżyczka na sygnaturkę wieńczą świątynię. Nakryte kasetonowym stropem wnętrze zdobi figuralna polichromia w postaci dużych, malowanych na tynku scen z życia świętych. Cześć północnej ściany prezbiterium przedstawia Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny. Malowidła wykonane w 1958 r. przez krakowskiego artystę i konserwatora dzieł sztuki Pawła Mitka. W świątyni znajdują się trzy neobarokowe ołtarze wykonane w 1955 r. przez Wojciecha Adamka oraz neorokokowy prospekt organowy. W ołtarzu głównym znajduje się ukoronowany obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. W przedsionku kościoła niewielka kamienna kropielnica ozdobiona główkami aniołków i gotyckim maswerkiem.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bucze_(wojew%C3%B3dztwo_ma%C5%82opolskie)

Źródło: https://brzesko.ws/_brzesko/documents/historia/jasien/ak_wstep_historia_rodziny_II.htm

Jest to budowla gotycka murowana w całości z miejscowego piaskowca i kamienia polnego. Odkryto w nim polichromię będącą unikatem na skalę europejską. W kościele znajduje się barokowa chrzcielnica wykuta w kamieniu oraz ołtarz główny, neogotycki, wykonany przez brzeskiego rzeźbiarza Stanisława Rogóża w 1930 roku. W murach kościoła znajduje się również wykuta w piaskowcu tablica nagrobna Otfinowskich herbu Gryf z 1672 roku, potwierdzająca, że dawniej miejscem pochówków było otoczenie kościoła

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jasie%C5%84_(wojew%C3%B3dztwo_ma%C5%82opolskie)

Źródło: https://mokrzyska-wiz.diecezja.tarnow.pl/#start

Kościół pw. św. Prokopa Opata, ul. św. Prokopa 53. Został wpisany do rejestru zabytków województwa małopolskiego. Jest trzecim z kolei na tym samym miejscu. Wcześniej świątynia była drewniana, niewielkich rozmiarów. Drugi kościół, wzniesiony w 1465 także był drewniany, o konstrukcji zrębowej. Po raz pierwszy kościół wzmiankowany był przez Jana Długosza ok. 1470. W XVII w. został powiększony o wieżę, a w XVIII w. dobudowano od południa kaplicę. Początkowo miał zamknięte, węższe trójboczne prezbiterium z przybudowaną od północy zakrystią i niemal kwadratową nawę. Drewniane stropy nakrywały jego wnętrze, a wejście zdobiły trzy ciesielskie portale, z których jeden opatrzono gotycką majuskułą inskrypcyjną z herbami fundatorów. Później kościół został powiększony o zwiększoną izbicą zachodnią wieżę, nakrytą dachem namiotowym oraz o kaplice nakrytą kopułą z latarnią, przystawioną do południowej ściany nawy. Dach nad nawą i prezbiterium dwuspadowy o wspólnej kalenicy, z połacią przedłużoną nad zakrystią oraz z wieżyczką na sygnaturkę. Nawa nakryta stropem z zaskrzynieniami. Okna nawy prostokątne, w prezbiterium zamknięte ostrołukowo. Portale od południa i do zakrystii schodkowe, o wykroju ostrołukowym. Na portalu południowym widniała data 1465 i inskrypcja częściowo odczytana „Jezus, Marya”. Te schodkowe portale były najstarszymi znanymi w Polsce przykładami takiego rozwiązania w budownictwie drewnianym. W tym kształcie przetrwał do 1910, w którym został rozbudowany. Był to jeden z najcenniejszych zabytków średniowiecznej architektury drewnianej na ziemiach polskich, który do momentu rozbiórki zachował pierwotną bryłę i bogaty detal architektoniczny. Wyposażenie wnętrza w większości przeniesione zostało do nowego kościoła. Składały się na nie m.in. krucyfiks późnogotycki z 1. poł. XVI w. umieszczony w tęczy oraz stalle gotyckie z 2. poł. XV w., trójsiedziskowe z fragmentami snycerki o motywach maswerkowych. Obecny kościół zbudowany w latach 1908-1910 obiekt neogotycki, wzniesiony z cegły, o bogatym detalu architektonicznym. Konsekrowany w 1910 przez bpa tarnowskiego Leona Wałęgę. Trzynawowa świątynia typu bazylikowego, posiadająca nawę poprzeczną. Ma prezbiterium z przybudowaną zakrystią i kaplicą, oraz wyniosłą wieżę od zachodu. Wnętrz wszystkich naw nakrywają gwieździste sklepienia o kamiennych, profilowanych żebrach, tworzących misternie utkane siatki. Wszystkie otwory okienne są ostrołukowe, o bogatej dekoracji oraz monumentalny, zachodni portal obejmujący wejścia, przedzielono kamienną kolumną, nad którą unosi się figura Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Portal osłania szczyt zza którego wyłania się okrągłe okno. Neogotyckim formom architektonicznym jadownickiego kościoła odpowiadają neogotyckie elementy wyposażenia jego wnętrz. Ołtarz główny został wykonany w 1910. Ma formę typowego o bogatej oprawie architektonicznej. Są w nim płasko rzeźbione w drewnie postaci św. Prokopa i Serca Jezusowego, otoczone arkadami, maswerkami, pinaklami i innymi ozdobami. Są też ołtarze boczne i neogotycka chrzcielnica oraz ambona. Ze starego kościoła zachowały się zabytki: osiemnastowieczny obraz Ukrzyżowania, a także gotycki obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem i późnogotycki krucyfiks z pocz. XVI w. Chrzcielnica neogotycka, wykonana przez Lucjana Słotę według projektu Jana Dudka. Ambona neogotycka z 1913. Stalle trójsiedziskowe, z fragmentami snycerki gotyckiej o motywach maswerkowych z 2. poł. XV w. Organy 37-głosowe wykonane w 1958 przez firmę „Biernacki”. Cztery dzwony: 1. najstarszy z 1687 odlany przez Georga Hellera z Wrocławia; 2. Podwyższenie Krzyża Świętego z 1920; 3. wykonany w Odlewni dzwonów Felczyńskich w Przemyślu w 1952; 4. nieustalonego pochodzenia. Za projekt kościoła, architekt Jan Sas-Zubrzycki na konkursowej wystawie budownictwa sakralnego w 1912 otrzymał I nagrodę. Kościół wraz z wieżą wysoki jest na 57 m.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jadowniki_(wojew%C3%B3dztwo_ma%C5%82opolskie)

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz_wojenny_nr_278_%E2%80%93_Jadowniki_Podg%C3%B3rne#/media/Plik:Cmentarz_wojenny_nr_278_-_Jadowniki_Podg%C3%B3rne_1.jpg

Fot. Jerzy Opioła – praca własna

Pochowano tutaj żołnierzy armii austro-węgierskiej i rosyjskiej, którzy zginęli w walkach na okolicznych terenach w dniach 20-21 listopada 1914. Był to okres porażek armii austriackiej, która pod naporem wojsk rosyjskich została wyparta, a Rosjanie obsadzili tereny wzdłuż linii kolejowej Przemyśl – Kraków i posunęli się na południe aż po linię kolejową Nowy Sącz – Limanowa – Mszana Dolna. Ogółem na cmentarzu w Jadownikach pochowano 77 żołnierzy, z nazwiska znanych jest 2. Wśród nich jest:

• 67 żołnierzy armii austro-węgierskiej
• 10 żołnierzy armii rosyjskiej

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz_wojenny_nr_278_%E2%80%93_Jadowniki_Podg%C3%B3rne

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz_wojenny_nr_273_%E2%80%93_Szczepan%C3%B3w#/media/Plik:Cmentarz_wojenny_nr_273_-_Szczepan%C3%B3w_8.jpg

Jerzy Opioła – praca własna

Pochowano tutaj żołnierzy armii austriackiej i rosyjskiej, którzy zginęli w walkach na okolicznych terenach w dniach 13 marca-6 maja 1915. Po zwycięstwie połączonych sił austriackich i niemieckich w bitwie pod Krakowem i bitwie pod Limanową wojska rosyjskie wycofały się na wschód, broniąc linii kolejowej Przemyśl – Bochnia. Na okolicznych polach znajdowały się okopy i transzeje. Ogółem na cmentarzu pochowano 122 żołnierzy, w tym:

• 87 żołnierzy armii austro-węgierskiej
• 35 żołnierzy armii rosyjskiej

Zidentyfikowano 7 żołnierzy

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz_wojenny_nr_276_%E2%80%93_Brzesko#/media/Plik:I_WW_military_cemetery_276_Brzesko,_Poland.jpg

Zygmunt Put – praca własna

Cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej zaprojektowany przez Roberta Motkę, znajdujący się przy ul. Czarnowiejskiej. Miejsce pochówku 441 żołnierzy austro-węgierskich, 3 niemieckich i 63 rosyjskich. Przylega do ściany południowej cmentarza żydowskiego. Cmentarz ogrodzony jest kamiennym murem, z wysoką bramą z półokrągłymi wrotami z drewna, z płaskorzeźbami orłów. Po obu stronach bramy, od wewnętrznej części, znajdują się altany kontemplacyjne. Na środku cmentarza znajduje się pomnik centralny. Naprzeciw wejścia, na końcu cmentarza, na ścianie szczytowej znajduje się tablica inskrypcyjna głosząca w trzech językach:

„WY COŚCIE PADLI ZA OJCZYZNĘ W BOJU
WRÓG CZY PRZYJACIEL – DOKONAWSZY CZYNU
ŚPIJCIE ZŁĄCZENI W TEJ ZIEMI POKOJU –
ZARÓWNO ZDOBI WAS WIENIEC WAWRZYNU”

https://pl.wikipedia.org/wiki/Brzesko

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Pomnik_Nieznanego_%C5%BBo%C5%82nierza_w_Brzesku_01.jpg

Pomnik Nieznanego Żołnierza znajduje się obok cmentarza parafialnego przy ul. Kościuszki, naprzeciwko budynku sądu. Pomnik odsłonięto 15 sierpnia 1925 roku. Został postawiony według projektu Ignacego Patolskiego, malarza i nauczyciela, w 1942 roku zamordowanego w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Poświęcony jest „Nieznanemu Żołnierzowi poległemu za ojczyznę 1914–1920”. Przy pomniku, z okazji ważnych rocznic i świąt państwowych odbywają się uroczystości

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Brzesko

Źródło: https://enovelo.pl/poi/cmentarz-z-i-wojny-swiatowej-nr-279/

Cmentarz z I wojny światowej, na którym pochowano żołnierzy armii austriackiej i rosyjskiej, poległych w walkach w 1914 roku. Korpus lwowski usiłował powstrzymać napierające wojska rosyjskie, został jednak wyparty. Doszło tutaj wówczas do szeregu potyczek, a miejscowość Sterkowiec została spalona. Zginęło kilkuset żołnierzy.

Źródło: https://enovelo.pl/poi/cmentarz-z-i-wojny-swiatowej-nr-279/

Źródło: https://enovelo.pl/poi/krzyz-z-xix-w/

Kamienny krzyż stoi nieopodal skrzyżowania ulic Centralnej i Dworskiej. Ufundowany został w 1847 r przez Wojciecha i Teresę Kargolów. Na frontowej powierzchni postumentu został wyryty napis: „WOYCIECHA I TERESZY KARGOLE FONDATOROWIE PROSZĄ O POZDROWIENIE ZA DUSZĘ R.P. 1847”. Po bokach zaś umieszczono inskrypcje: „JEŻELI MIĘDZE I WAMI WAZAJEMNA MIŁOŚĆ OBFITOWAĆ NIE BĘDZIE NIE WNIDZIECIE DO KRÓLESTWA NIEBIESKIEGO” oraz „NIE NOM PANIE NIE NOM ALE IMIENIOWI TWEMU NIECH CHWAŁA BĘDZIE TU I WSZĘDZIE NA WIEKI”.

Źródło: https://enovelo.pl/poi/krzyz-z-xix-w/

Źródło: https://enovelo.pl/poi/stary-cmentarz-zydowski-w-brzesku-i-cmentarz-wojenny-nr-275/

Cmentarz wyznania mojżeszowego usytuowany jest w północnej części miasta. Na cmentarzu zachowało się ok. 300 nagrobków, najstarszy nagrobek pochodzi z 1824 roku oraz dwa ohele. Na nekropolii znajdują się masowe groby żydowskich ofiar niemieckich zbrodni i pomnik upamiętniający ofiary Holokaustu. Osobną częścią cmentarza jest kwatera poległych, w czasie I wojny światowej, żołnierzy wyznania mojżeszowego.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Brzesko